nummer: 14/118/TA
betreft: [klager] datum: 17 april 2014
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 67 van de Beginselenwet verpleging ter beschikking gestelden (Bvt) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak van 10 januari 2014 van de alleensprekende beklagrechter bij FPC De Rooyse Wissel te Venray, verder te noemen de inrichting,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Bij uitspraak 13/3185/TA, 13/3137/TA, 13/3206/TA en 13/3969/TA van 12 maart 2014 heeft de beroepscommissie overwogen dat zij bij door klager ingediende zaken onderscheid zal gaan maken naar klachten en grieven, waarbij zij een brief betreffende een
grief niet als beroep in behandeling zal nemen. Met betrekking tot het onderhavige beroep is dit onderscheid nog niet gemaakt, omdat dit beroep is ontvangen vóór de uitspraak van de beroepscommissie van 12 maart 2014.
De beroepscommissie heeft het hoofd van de inrichting in de gelegenheid gesteld schriftelijk te reageren op het beroep en klager alsmede zijn raadsvrouw mr. A.J. van der Velden om het beroep schriftelijk toe te lichten. Zijn raadsvrouw mr. W.E.R.
Geurts
is op de hoogte gesteld van het door klager ingediende beroep.
Op grond van de stukken en haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagrechter
Het beklag betreft het niet aanwezig zijn van de imam op 21 november 2013.
De beklagrechter heeft klager niet-ontvankelijk verklaard in zijn beklag op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klager en het hoofd van de inrichting
Klager heeft in beroep het tegenover de beklagrechter ingenomen standpunt als volgt toegelicht. Hij is het totaal niet eens met de beslissing van de beklagrechter.
Het hoofd van de inrichting heeft in beroep het tegenover de beklagrechter ingenomen standpunt als volgt toegelicht. Bij uitspraak 12/3402/TA en 12/3446/TA heeft de beroepscommissie een eerder beroep van klager gegrond verklaard omdat de imam gedurende
vijf weken op vakantie was en slechts voor twee weken vervanging was geregeld. In de onderhavige zaak is sprake van het eenmalig niet doorgaan van een moskeedienst op 21 november 2013, omdat voor twee van de drie weken vakantie van de imam vervanging
was geregeld.
3. De beoordeling
Uit artikel 40, eerste lid, Bvt volgt dat een verpleegde het recht heeft zijn godsdienst. Of levensovertuiging individueel of in gemeenschap met anderen, vrij te belijden en te beleven.
Op grond van artikel 40, tweede lid, Bvt draagt het hoofd van de inrichting er zorg voor dat in de inrichting voldoende geestelijke verzorging, die zoveel mogelijk aansluit bij de godsdienst of levensovertuiging van de verpleegden, beschikbaar is.
Volgens artikel 40, derde lid, onder a en c, Bvt stelt het hoofd van de inrichting de verpleegde op in de huisregels vastgestelde tijden en plaatsen in de gelegenheid persoonlijk contact te onderhouden met de geestelijk verzorger van de godsdienst of
levensovertuiging van zijn keuze, die aan de inrichting is verbonden en de in de inrichting te houden godsdienstige en levensbeschouwelijke bijeenkomsten van zijn keuze bij te wonen, tenzij het hoofd van de inrichting dit verbiedt in verband met de
handhaving van de orde of de veiligheid in de inrichting.
Uit artikel 12.1, eerste, tweede en vierde lid, van de huisregels volgt dat verpleegden in de inrichting in de gelegenheid worden gesteld persoonlijk contact te onderhouden met de aan de inrichting verbonden geestelijk verzorger van bepaalde
godsdiensten of levensovertuigingen, dat in de regel één keer per week diensten worden gehouden in het stiltecentrum en dat de geestelijk verzorger meermalen per week aanwezig is in de inrichting.
Volgens de wet dient een imam aan de inrichting te zijn verbonden, wat met zich meebrengt dat deze op bepaalde tijden in de inrichting aanwezig is, opdat verpleegden hun recht op het vrij belijden of beleven van hun godsdienst of levensovertuiging,
individueel of in gemeenschap met anderen, kunnen uitoefenen.
Volgens vaste jurisprudentie van de beroepscommissie, onder meer uitspraak nummer 12/3402/TA en 12/3446/TA d.d. 18 maart 2013, is het beklag dat is gericht tegen schending van een wettelijk recht door het niet naleven van een wettelijke zorgplicht op
grond van artikel 56, eerste lid onder e, Bvt beklagwaardig als daadwerkelijk sprake is van het niet betrachten van een wettelijke zorgplicht. De enkele stelling dat daarvan geen sprake is, is voor de ontvankelijkheid niet voldoende.
Op grond van de stukken staat vast dat de imam gedurende drie weken vanwege vakantie afwezig was en dat slechts voor twee van die drie weken vervanging kon worden geregeld. Daardoor heeft op 21 november 2013 geen moskeedienst plaatsgevonden.
Naar het oordeel van de beroepscommissie kan het eenmalig niet doorgaan van de moskeedienst wegens afwezigheid van de imam niet tot de conclusie leiden dat het hoofd van de inrichting de zorgplicht op dit punt niet heeft vervuld. Derhalve is niet
sprake
van schending van het recht van het vrij beleven van godsdienst of levensovertuiging zoals neergelegd in artikel 40, eerste lid, Bvt noch van het niet betrachten van de in artikel 40, tweede en derde lid aanhef en onder a en c, Bvt neergelegde
zorgplichten. De beroepscommissie zal het beroep van klager ongegrond verklaren en de uitspraak van de beklagrechter bevestigen met wijziging van de gronden.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagcommissie met wijziging van de gronden.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. N. Jörg, voorzitter, mr. R.M. Maanicus en mr.drs. L.C. Mulder, leden, in tegenwoordigheid van mr. E.W. Bevaart, secretaris, op 17 april 2014.
secretaris voorzitter