nummer: 17/1071/GM
betreft: [klager] datum: 21 juli 2017
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 30 van de Penitentiaire maatregel (Pm) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift ingediend van
[…], verder te noemen klager,
gericht tegen medisch handelen door of namens de inrichtingsarts verbonden aan de penitentiaire inrichting (p.i.) Almelo,
alsmede van de overige stukken, waaronder het verslag van 20 maart 2017 van de bemiddeling door de medisch adviseur bij het ministerie van Veiligheid en Justitie.
Het beroep is behandeld ter zitting van de beroepscommissie van 29 juni 2017, gehouden in de p.i. Vught.
Klager heeft afstand gedaan van het recht om ter zitting te verschijnen.
De inrichtingsarts verbonden aan de p.i. Almelo is niet ter zitting verschenen.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beroep
De klacht, zoals neergelegd in het verzoek om bemiddeling aan de medisch adviseur van 31 januari 2017, houdt in de weigering om klager door te verwijzen naar de fysiotherapeut.
2. De standpunten van klager en de inrichtingsarts
Klager heeft de klacht als volgt toegelicht. De fysiotherapeut heeft duidelijk aangegeven dat indien de pijn in klagers rug na de laatste behandeling zou terugkomen, klager altijd bij hem kon terugkomen om zijn rug nog een keer te laten kraken. Klager heeft hier de vorige keer veel profijt van gehad. Deze behandeling van de fysiotherapeut wordt klager door de medische dienst om budgettaire redenen ontzegd. Klager is nooit gehoord en heeft zijn kant van de zaak nooit kunnen toelichten.
De inrichtingsarts heeft in beroep geen standpunt naar voren gebracht.
Uit het bemiddelingsverslag van de medisch adviseur van het Ministerie van Veiligheid en Justitie blijkt het volgende.
Klager gebruikt vanwege rugklachten pijnmedicatie en krijgt soms fysiotherapie. In de periode dat hij weer fysiotherapie aanvroeg bij de medische dienst is geen beperking van de rug gebleken. Er was geen reden om fysiotherapie aan te vragen. Het doen van rugspieroefeningen is dan van belang om de conditie van de rug goed te houden. Het is toenemend de taak van de fysiotherapeut om patiënten te activeren en aan te sporen tot zelftraining. Dit was in dit geval niet nodig omdat klager van de medische dienst al oefeningen heeft meegekregen. Klager weet dat het blijven bewegen en de spieren op de juiste manier gebruiken het behoud is van zijn rug.
3. De beoordeling
Uit de stukken volgt dat de fysiotherapeut met klager heeft afgesproken dat klager als hij weer pijn in zijn rug zou hebben terug mocht komen bij de fysiotherapeut.
In klagers medische gegevens is vermeld dat hij op 23 en 25 november 2016 bij de medische dienst heeft gemeld dat hij veel/continue lage rugklachten had. Bij dergelijke klachten is het beleid dat een gedetineerde wordt onderzocht door de inrichtingsarts die hem, indien dit geïndiceerd is, kan doorverwijzen naar de fysiotherapeut. Nu uit de medische gegevens niet blijkt dat klager omtrent zijn klachten is onderzocht door de inrichtingsarts zelf is de beroepscommissie van oordeel dat het handelen door of namens de inrichtingsarts in strijd is met de in artikel 28 Pm neergelegde norm. Het beroep zal derhalve gegrond worden verklaard en aan klager zal een tegemoetkoming van € 25,= worden toegekend.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep gegrond en bepaalt de aan klager ten laste van de p.i. Almelo toekomende tegemoetkoming op € 25,=.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. N. Jörg, voorzitter,
drs. K.M.P.A.M. Habryka en drs. J.H.A.M.C. Schoenmaeckers, leden, in tegenwoordigheid van mr. H.S. van Gemert, secretaris, op 21 juli 2017.
secretaris voorzitter