nummer: 11/1112/GA
betreft: [klager] datum: 27 oktober 2011
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. C.W.J. Faber, namens
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak van 11 april 2011 van de beklagcommissie bij de locatie Zoetermeer
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 9 september 2011, gehouden in de penitentiaire inrichtingen (p.i.) Amsterdam Over-Amstel, is de [...], juridisch medewerker bij de locatie Zoetermeer gehoord. Klager en zijn raadsman, mr. C.W.J. Faber, hebben
schriftelijk laten weten niet ter zitting aanwezig te zullen zijn en verzocht om aanhouding van de behandeling van het beroep.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft het niet doorgeven van schriftelijke terugbelverzoeken van klagers advocaat.
De beklagcommissie heeft klager niet-ontvankelijk verklaard in zijn beklag op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klager en de directeur
Namens klager is in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht. Klager was preventief gedetineerd in de locatie Zoetermeer. Zijn strafzaak diende voor de rechtbank te Den Haag. Vanaf 25 februari 2011 heeft klagers
advocaat met regelmaat getracht telefonisch contact op te nemen met klager. Er is geen uitvoering gegeven aan de terugbelverzoeken op 25 en 28 februari 2011 en op 4, 10, 21, 24 en 25 maart 2011. Klager is niet dan wel onredelijk laat op de hoogte
gesteld van de terugbelverzoeken. Deze terugbelverzoeken zijn op verzoek van de inrichting per fax ingediend. De terugbelverzoeken hadden vanaf 25 februari 2011 herhaaldelijk een spoedeisend karakter. Er waren zodanige ontwikkelingen in zijn strafzaak
dat spoedoverleg noodzakelijk was. Dit gold ook voor het terugbelverzoek op 25 maart 2011. Klager was daags daarvoor vader geworden en de reclassering adviseerde positief omtrent een in te dienen schorsingsverzoek. Bovendien zou op 28 maart 2011 een
aantal getuigen worden gehoord in zijn strafzaak.
Het niet tijdig en adequaat doorgeven van terugbelverzoeken is een schending van de zorgplicht van de directeur en om die reden beklagwaardig. Klager belt zijn advocaat altijd zo spoedig mogelijk na ontvangst van een terugbelverzoek. Klager heeft
uiteindelijk met zijn advocaat afgesproken om standaard een keer per week te bellen om problemen met het niet doorgeven van terugbelverzoeken te omzeilen. Alleen vanwege deze afspraak heeft er na 25 maart 2011 een telefoongesprek plaatsgevonden tussen
klager en zijn advocaat. Klager verzoekt het beroep gegrond te verklaren en klager een tegemoetkoming toe te kennen van
€ 20,=.
De directeur heeft in beroep zijn tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht. Er komen tientallen verzoeken per dag binnen. Op vier van de vijf terugbelverzoeken staat aangegeven dat het spoed heeft. De inrichting kan dat
nooit verifiëren. Terugbelverzoeken worden behandeld als elk ander poststuk. De directeur houdt zich hierbij aan het oordeel van de beklagcommissie in een andere beklagzaak. Elk verzoek wordt doorgegeven. Als een terugbelverzoek spoed heeft en met
redenen is omkleed werkt de inrichting mee.
3. De beoordeling
Nu klagers beroep gegrond zal worden verklaard, wijst de beroepscommissie het door klager ingediende verzoek om aanhouding van de behandeling van het beroep af.
De (vermeende) beslissing om een terugbelverzoek van een advocaat niet door te geven aan een gedetineerde betreft naar het oordeel van de beroepscommissie een beklagwaardige beslissing in de zin van artikel 60, eerste lid, Pbw. Klager is derhalve ten
onrechte niet-ontvankelijk verklaard in zijn beklag.
Klager klaagt erover dat terugbelverzoeken die door zijn advocaat per fax aan de inrichting zijn verzonden herhaaldelijk niet aan hem zijn doorgegeven. Spoedeisende terugbelverzoeken van advocaten (telefonisch dan wel per fax) dienen naar het oordeel
van de beroepscommissie in de regel dezelfde dag te worden doorgegeven aan de gedetineerde. Indien aan een terugbelverzoek in redelijkheid niet kan worden voldaan, bijvoorbeeld omdat het te druk is op een afdeling of omdat er teveel terugbelverzoeken
zijn binnengekomen, dient de advocaat ervan op de hoogte te worden gesteld dat het terugbelverzoek nog niet kan worden doorgegeven. Het verzoek kan daarna als elk ander poststuk van een rechtsbijstandverlener als gewone post worden behandeld.
Uit de stukken is gebleken dat van de door de advocaat overgelegde faxberichten met verzoeken om te worden teruggebeld, drie de aanduiding ‘spoed’ hebben. Gesteld noch gebleken is dat doorgeleiding van deze verzoeken naar klager op dezelfde dag niet
mogelijk is gebleken. Evenmin gesteld of gebleken is dat de advocaat telefonisch is geïnformeerd over vertraging in het doorgeven van de terugbelverzoeken aan klager. Het vorenstaande leidt ertoe dat het beklag alsnog gegrond moet worden verklaard.
Voor
het door klager ondervonden ongemak zal de beroepscommissie een tegemoetkoming toekennen van € 5,=. Zij neemt hierbij in aanmerking dat niet is gebleken dat klagers belangen in ernstige mate zijn geschaad.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep gegrond en vernietigt de uitspraak van de beklagcommissie.
Zij verklaart klager alsnog ontvankelijk in zijn beklag en verklaart dit beklag gegrond.
Zij bepaalt dat aan klager een tegemoetkoming toekomt van € 5,=.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. A.H. de Wild, voorzitter, mr. A.T. Bol en prof. dr. A.M. van Kalmthout, leden, in tegenwoordigheid van
R. Kokee, secretaris, op 27 oktober 2011
secretaris voorzitter