nummer: R-799
betreft: [klager] datum: 6 september 2018
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 73, eerste lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. T.S. van der Horst, namens [klager], verder te noemen klaagster, gericht tegen een op 3 juli 2018 genomen beslissing van de Minister voor Rechtsbescherming (de Minister), alsmede van de onderliggende stukken.
De beroepscommissie heeft de Minister in de gelegenheid gesteld schriftelijk te reageren op het beroep en klaagster alsmede zijn raadsman om het beroep schriftelijk toe te lichten.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt.
1. De inhoud van de bestreden beslissing
De Minister heeft klaagsters verzoek tot het tijdelijk verlaten van de inrichting in het kader van strafonderbreking afgewezen.
2. De standpunten
Namens klaagster is het beroep als volgt – samengevat – toegelicht.
Klaagster heeft het verzoek tot strafonderbreking ingediend om in staat te worden gesteld de zorg voor haar twee dochters voor een maand over te nemen. Beide dochters zijn in aanzienlijke mate afhankelijk van de zorg van derden. Eén dochter heeft een ziekte waardoor zij niet zelfredzaam is en zeer beperkt in haar lichamelijk functioneren. Klaagster heeft de dagelijkse verzorging overgenomen wegens het langdurig ontbreken van een eerdere mantelzorger. De andere dochter van klaagster heeft een lichamelijke en verstandelijke beperking, waardoor zij hulpbehoevend is in met name de algemene dagelijkse levensverrichtingen. Klaagster ondersteunt haar als mantelzorger op dit vlak. Gedurende de afwezigheid van klaagster heeft haar zoon de zorg voor beide dochters overgenomen. De situatie is echter niet meer houdbaar. Dit blijkt ook uit de verwijsbrief van de huisarts. Klaagsters dochters ontvangen niet de noodzakelijke zorg. Dat zij meerderjarig zijn, maakt dat niet anders. Duidelijk is immers dat zij niet in staat zijn zichzelf te onderhouden ondanks hun meerderjarige leeftijd. De overweging dat de tante uit Hongarije vanuit de inrichting kan worden benaderd voor het overnemen van zorg, snijdt geen hout, nu zij op dit moment niet bekend is met de huidige zorgvraag. Klaagster dient derhalve de gelegenheid te krijgen haar in te werken. Er bestaat voldoende noodzaak tot strafonderbreking en zodoende dient klaagster in de gelegenheid te worden gesteld de zorg voor haar kinderen over te nemen.
Namens de Minister is de bestreden beslissing als volgt – samengevat – toegelicht.
Uit de stukken is niet gebleken dat de betrokkenen die thans de zorg over hebben genomen, deze zorg niet langer kunnen bieden. Evenmin is aangetoond waarom klaagster vanuit de p.i. of haar familie de betreffende tante niet kunnen benaderen om de zorg voor klaagsters dochters over te nemen. Tevens blijkt uit het dossier dat de zorg voor een van de dochters geleverd wordt door een familielid. Deze situatie lijkt stabiel. De aanwezigheid van klaagster is niet onontbeerlijk. Informatie over de andere dochter ontbreekt. Kortom, niet is gebleken dat derden de dochters van klaagster niet kunnen verzorgen. Daardoor is niet aannemelijk geworden dat het verlenen van strafonderbreking noodzakelijk is in de zin van artikel 36 van de Regeling tijdelijk verlaten van de inrichting (de Regeling).
Op klaagsters aanvraag tot strafonderbreking zijn de volgende adviezen uitgebracht.
De vrijhedencommissie heeft positief geadviseerd ten aanzien van strafonderbreking voor de duur van een maand.
Het multidisciplinair overleg heeft positief geadviseerd ten aanzien van het verzoek, wegens positief gedrag op de afdeling en de verklaringen van de artsen.
De medisch adviseur heeft per brief van 4 juli 2018 laten weten niet te kunnen adviseren over het verzoek tot strafonderbreking op medische gronden, nu hij over onvoldoende informatie beschikt. Op 16 juli 2018 heeft de medisch adviseur per brief laten weten dat nadere informatie is ontvangen van de huisarts, maar dat het advies ongewijzigd blijft.
3. De beoordeling
Klaagster ondergaat een gevangenisstraf van 89 dagen wegens de omzetting van twee taakstraffen naar vervangende hechtenis. Op 13 augustus 2018 is klaagster in vrijheid gesteld.
Op grond van artikel 34 van de Regeling kan strafonderbreking worden verleend wegens zodanig bijzondere omstandigheden in de persoonlijke sfeer dat niet kan worden volstaan met een andere vorm van verlof. Ingevolge artikel 36 van de Regeling kan strafonderbreking worden verleend voor de verzorging van een ernstig zieke levenspartner, kind of ouder.
Klaagster verzoekt om strafonderbreking voor een maand teneinde de (overdracht van de) zorg voor haar zorgbehoevende (meerderjarige) dochters te organiseren en te waarborgen.
De beroepscommissie overweegt dat op basis van het dossier niet of onvoldoende is gebleken dat de dochters van klaagster verstoken blijven van verzorging. In combinatie met het feit dat klaagster op het moment van het indienen van het verzoek tot strafonderbreking nog een (relatief) kort strafrestant had, brengt dat mee dat onvoldoende noodzaak tot het verlenen van strafonderbreking bestond. Hiertoe neemt de beroepscommissie tevens in overweging dat strafonderbreking de tenuitvoerlegging van de straf slechts zou opschorten en de terugkeer in detentie na enige tijd mogelijk voor grotere problemen in het gezin van klaagster zou zorgen. Gelet op het vorenstaande kan de afwijzende beslissing van de Minister niet als onredelijk en onbillijk worden aangemerkt. Het beroep zal daarom ongegrond worden verklaard.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. W.F. Korthals Altes, voorzitter, J.G.A. van den Brand en J. Schagen MA, leden, in tegenwoordigheid van mr. R. Smeijers, secretaris, op 6 september 2018.
secretaris voorzitter