Nummer : S-290
Betreft : [verzoeker] datum: 24 augustus 2018
De voorzitter van de beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw), heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen verzoekschrift van
[…], verder verzoeker te noemen, verblijvende in de penitentiaire inrichtingen (p.i.) Lelystad.
Verzoeker vraagt om schorsing, met toepassing van artikel 66, eerste lid, van de Pbw, van de
(verdere) tenuitvoerlegging van de beslissing van de directeur van voornoemde p.i. van
20 augustus 2018, inhoudende de oplegging van een disciplinaire straf van opsluiting in een andere verblijfsruimte dan een strafcel gedurende vijf dagen, ingaand op 20 augustus 2018 om 17.00 uur en eindigend op 25 augustus 2018 om 17.00 uur, wegens het te laat terugkeren van verlof.
De voorzitter heeft voorts kennisgenomen van de mededeling van de Commissie van Toezicht van 23 augustus 2018 dat het schorsingsverzoek als klaagschrift in behandeling wordt genomen, alsmede van de schriftelijke inlichtingen van de directeur van 24 augustus 2018.
1. De beoordeling
De voorzitter stelt voorop dat in het kader van het verzoek om schorsing van de tenuitvoerlegging van een beslissing van de directeur slechts ruimte bestaat voor een voorlopige beoordeling en dat de zaak niet ten gronde kan worden onderzocht en beslist. Aan de orde is daarom slechts de vraag of de beslissing waartegen beklag is ingediend in strijd is met een wettelijk voorschrift dan wel zodanig onredelijk of onbillijk is dat er een spoedeisend belang is om thans over te gaan tot schorsing van de (verdere) tenuitvoerlegging van die beslissing. Naar het oordeel van de voorzitter is dat het geval.
Uit de inlichtingen van de directeur blijkt dat de disciplinaire straf is opgelegd wegens het feit dat verzoeker te laat terugkeerde van een verlof.
Met betrekking tot de aard en hoogte van de opgelegde disciplinaire straf overweegt de voorzitter als volgt. Blijkens de ‘Sanctiekaart 2016 Landelijk’, waarin het landelijk geldende sanctiebeleid is vastgelegd, geldt voor het te laat terugkeren van verlof in beginsel een disciplinaire straf van maximaal drie dagen opsluiting in de eigen cel. Dit brengt met zich mee dat, indien de directeur van de beleidslijn wil afwijken, daarbij de eis geldt dat die afwijking gemotiveerd dient te worden.
De voorzitter stelt vast dat de directeur in de beslissing tot oplegging van de disciplinaire straf geen melding heeft gemaakt van de Sanctiekaart en overweegt, voorlopig oordelend,
dat ook niet, althans onvoldoende, wordt toegelicht in hoeverre en om welke reden de directeur in dit geval aanleiding zag tot het opleggen van een hogere straf dan de Sanctiekaart voorschrijft. De directeur heeft weliswaar aangegeven dat verzoeker in dit geval bij drie opvolgende gelegenheden te laat was, omdat hij, nadat hij pas na afloop van het verleende verlof contact had opgenomen met de p.i. en daarbij had aangegeven dat hij de volgende ochtend zou terugkeren, hij vervolgens de volgende dag pas om 16.45 uur terugkeerde bij de p.i..
De voorzitter overweegt, nog steeds voorlopig oordelend, dat deze enkele vermelding op zichzelf niet kan volstaan als een afdoende motivering van de afwijking van de Sanctiekaart.
Gelet op het voorgaande is de bestreden beslissing naar het voorlopig oordeel van de voorzitter onvoldoende gemotiveerd. Zodoende zijn er termen aanwezig voor toewijzing van het verzoek.
2. De uitspraak
De voorzitter wijst het verzoek toe en schorst de tenuitvoerlegging van de beslissing van de directeur met onmiddellijke ingang tot het moment dat de beklagcommissie op het onderliggende beklag zal hebben beslist.
Aldus gedaan door mr. A. van Holten, voorzitter, in tegenwoordigheid van mr. J. Warntjes, secretaris, op 24 augustus 2018.
secretaris voorzitter